Wyścigi konne, Mongolia

Mężczyzna podaje siedzącemu na niespokojnym koniu chłopcu miseczkę kumysu. Młody dżokej pije kilka łyków, po czym resztę wylewa na grzbiet wierzchowca. Słychać szeptane wokół zaklęcia i błogosławieństwa. Zaraz rozpocznie się wielka gonitwa – tradycyjna konkurencja Naadamu, czyli corocznego festiwalu sportowego organizowanego w Ułan Bator w Mongolii (choć w wielu regionach odbywają się równolegle lokalne rozgrywki).

Wydarzenie bywa określane mianem „trzech głównych zawodów”, ponieważ składają się nań trzy dyscypliny: zapasy, łucznictwo oraz wyścigi. Podczas gonitwy konie są dosiadane najczęściej przez dzieci w wieku od 5 do 12 lat. W końcu im lżejszy dżokej, tym większa szansa na wygraną. A wierzchowiec, który wygrywa wyścigi, wart jest majątek. Mongołowie darzą konie tak dużym szacunkiem, że wizerunek zwierzęcia zdobi państwowe godło. Nie dziwi zatem fakt, że po zwycięstwie cała chwała spływa na rumaka.