Z wędką nad fiordy

SZCZUPAK I SPÓŁKA

Przegląd skandynawskich łowisk zacznę od Szwecji – kraju chyba najbardziej znanego wśród polskich wędkarzy, głównie ze względu na pospolite występowanie ulubionego przez nich szczupaka. Drapieżnik ten żyje na terenie niemal całej Szwecji: w licznych jeziorach, rzekach, a nawet lekko zasolonych, przybrzeżnych wodach Bałtyku, wokół tysięcy szkierowych wysepek. Dorasta do niepospolitych rozmiarów (ponad metr długości), jest silny i waleczny. Poławia się go głównie metodą spinningową na sztuczne przynęty, a do konsumpcji (tam, gdzie wolno!) zabiera tylko mniejsze sztuki, bo tych dużych szkoda. Poza szczupakiem warto wybrać się na piękne łososie, sandacze i okonie. Te pierwsze dorastają do imponującej masy ponad 20 kg. Od późnej wiosny wchodzą do rzek, kierując się w ich górny bieg na tarło. Najbardziej znaną łososiową rzeką Szwecji jest Mörrum, wpadająca do morza nieopodal Karlshamn. Nad jeziorami bez trudu można zasadzić się ze spławikiem na płotki i leszcze. Bardziej zaawansowani w sztuce nęcenia doczekają się też brań złocistych linów. Z kolei na muchę biorą nie tylko pstrągi i lipienie, ale nawet jazie, wzdręgi i sieje! Rybostan szwedzkich wód jest więc podobny do naszego, co czyni ten kraj atrakcyjnym zwłaszcza dla tych, którzy w Polsce przyzwyczaili się już do ulubionych gatunków.

Licencje i przepisy

W KRÓLESTWIE FIORDÓW

Do Norwegii z całej Europy ściągają miłośnicy wędkarstwa morskiego, spragnieni walki z potężnymi dorszami, halibutami, czarniakami i zębaczami. Poławia się je w strefie przybrzeżnej, w fiordach lub na otwartym Atlantyku. Im dalej na północ, tym lepiej – dociera tam życiodajny Golfsztrom. Wędkarstwo sportowe to w Norwegii ważna gałąź turystyki – na wybrzeżu powstają ośrodki z domkami, przystaniami, pełnomorskimi łodziami, stołami do filetowania i inną wędkarską infrastrukturą. Z kraju każdy wędkarz może wywieźć 20 kg zamrożonych filetów z własnoręcznie złowionych okazów. Warto! Kto raz skosztuje świeżej norweskiej ryby, od razu stwierdzi różnicę w stosunku do tej z supermarketu. Kto nie lubi morza, może wybrać się na połów łososi w norweskich rzekach lub na włóczęgę w tundrę Finnmarku, by spróbować szczęścia w chwytaniu pstrągów, lipieni czy palii. To największe kulinarne rarytasy wśród ryb. Ich mięso najlepiej smakuje na surowo, jako sushi czy tatar.

SPACEREM PO TROCIE

Dania nie oferuje wędkarzom tyle, co dwa poprzednie kraje. Jest jednak najlepszym miejscem do chwytania z morskiego brzegu srebrzystych troci – szlachetnej, wędrownej odmiany pstrąga. Ryby te łowi się, spacerując plażą i brodząc w płytkiej wodzie w poszukiwaniu ich stanowisk. Metodą połowu jest głównie spinning, a rzuty wykonu - je się tak, by przynęta upadła jak najdalej od brzegu. Im większy areał obłowi - my, tym większe szanse na sukces. Najlepsze miejsce na połów troci to Bornholm. Bywa tam jednak tłoczno, warto więc spróbować szczęścia na mniej obleganych wyspach, np. Møn, Langeland czy Fionii. Wybierajmy miejsca z dnem kamienistym lub piaszczystym, porośniętym gdzieniegdzie dywanem roślin.

KRAINA JEZIOR I SZKIERÓW

Leżąca nieco na uboczu Finlandia ma ponad 187 tysięcy krystalicznie czystych jezior oraz liczne łączące je rzeki, zwane bystrzami. W jeziorach występują pospolicie szczupaki, a bystrza są domem pstrągów. Polecam zwłaszcza centralną część kraju: okolice miasta Jyväskylä. Łowione tam pstrągi często są prawdziwymi okazami! Finlandia posiada też wielki archipelag, pełen wysepek, zatok, cieśnin i trzcinowisk. Podobnie jak w Szwecji występują tam licznie szczupaki, można trafić też pięknego sandacza, okonia, a nawet łososia. Najlepsze wędkarsko są okolice Turku, a także Wyspy Alandzkie, leżące u wejścia do Zatoki Botnickiej.

NAPRAWDĘ DALEKA PÓŁNOC

Islandia i Grenlandia, połączone ze Skandynawią językiem i kulturą, obfitują w rzeki pełne łososi, pstrągów i arktycznych palii. Wyprawy na daleką północ wymagają jednak wędkarskiego zaawansowania oraz – jeśli nie chce się wydać fortuny – większych wyrzeczeń, odporności na niewygody i fizycznego wysiłku.

Na własną rękę czy pod opieką fachowców?