Wyspa Wielkanocna - tancerz tradycyjnych tańców wyspiarzy

Pierwsi mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej

Pochodzenie mieszkańców Wyspy Wielkanocnej budzi wątpliwości. Wyspiarze przybyli najpewniej ponad tysiąc lat temu z Peru (8 tys. km) lub Markizów (3,2 tys. km), bardziej prawdopodobne jest, że spokrewnieni są z Polinezyjczykami. Wyspą rządził arystokratyczny klan „długouchych”, na zlecenie których poddani, „krótkousi”, wyrzeźbili gigantyczne posągi. W drugiej połowie XIX wieku większość mieszkańców wywieźli do Peru łowcy niewolników, a pozostałych przetrzebiła epidemia gruźlicy. Pamięć o pokoleniach pierwszych wyspiarzy przetrwała w formie szczątkowych opowieści.

Mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej polowali na foki, delfiny i inne ssaki morskie. Nie gardzili też szczurami polinezyjskimi. Jedynymi zwierzętami hodowlanymi na Wyspie były kury.

Mimo że chrześcijańscy duchowni, którzy dotarli na Wyspę Wielkanocną, walczyli z pogańskimi zwyczajami, to jeszcze dość długo po ich przybyciu praktykowany był... kanibalizm.