Żaden utwór zamieszczony w serwisie nie może być powielany i rozpowszechniany lub dalej rozpowszechniany w jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny) na jakimkolwiek polu eksploatacji w jakiejkolwiek formie, włącznie z umieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody TIME S.A. Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części z naruszeniem prawa tzn. bez zgody TIME S.A. jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.
POLSKA
WWF apeluje: Ochrońmy polskie „Serengeti”
fot.: Mzungu, CC BY-SA 3.0, wikipedia.org
Magurski Park Narodowy jest jedną z ostatnich kluczowych ostoi przyrody w polskiej części Karpat. Oprócz cennych obszarów leśnych, park jest siedliskiem trzech dużych drapieżników, a bez objęcia 60% tego obszaru ochroną ścisłą nie będzie możliwa skuteczna ochrona Ostoi Magurskiej – uważa organizacja ekologiczna WWF Polska. W związku z powstającymi planami dla tego obszaru jest szansa na poprawę jego funkcjonowania.
Plan Ochrony zadecyduje o losie Magurskiego Parku Narodowego w kolejnym dwudziestoleciu – mówi Paweł Średziński z WWF Polska. – Jest też szansą na wyciągnięcie wniosków poprzednich dwóch dekad funkcjonowania tego obszaru. Pilnego działania wymaga na pewno zwiększenie obszaru ochrony ścisłej z obecnych 12 do 60 procent. Dla porównania w Bieszczadzkim Parku Narodowym ochrona ścisła obejmuje 63%, a w Gorczańskim 51%.
Park pełen drapieżników
Na terenie Magurskiego Parku Narodowego występuje regularnie 19 rodzimych gatunków ssaków, w tym trzy duże drapieżniki. Indeks występowania wilka był tutaj najwyższy spośród wszystkich parków narodowych, w których ten drapieżnik jest spotykany. Mniej licznie występują też w tym parku narodowym ryś i niedźwiedź, a także najrzadszy spośród rodzimych drapieżników, żbik.
Obecność dużych drapieżników, przede wszystkim wilka, będzie zależeć od działań prowadzonych na terenie parku. W parku, w niezamieszkałych dolinach nieleśnych Ciechania, Nieznajowa, Żydowskie i Rozstajne, nie powinien być wprowadzany wypas zwierząt hodowlanych. Kontroli powinno podlegać również koszenie w tych dolinach, prowadzone przez krótki okres do dwóch tygodni w roku, z należytą ostrożnością, tak, aby nie wypłaszać zwierząt przez dłuższy czas.
Równie ważne będzie wprowadzenie zakazu odstrzału na terenie parku narodowego – tłumaczy Średziński. – Inwentaryzacja ssaków kopytnych wskazuje na ich stosunkowo niską liczebność, co wynika z obecności dużych drapieżników, które gwarantują utrzymanie populacji gatunków stanowiących ich bazę pokarmową. Dla jeleni liczebność wynosi między 613 a 709 osobników, saren 295 – 365, dzików 282 – 368, na obszarze o powierzchni 194 km kw.
Jak chronić Magurski Park Narodowy?
WWF Polska złożył już wnioski w sprawie Planu Ochrony Magurskiego Parku Narodowego. Plan jest szansą na wprowadzenie rozwiązań przyjaznych dla przyrody i uwzględniających ochronę procesów naturalnych. Oprócz uwzględnienia powiększenia obszarów ochrony ścisłej oraz obecności dużych drapieżników, ważne będzie przeniesienie zadań ochronnych, takich jak ewentualne cięcia, przebudowy, wypas, intensywne koszenia na obrzeża zamieszkałych miejscowości. Jednocześnie WWF Polska ze swojej strony zadeklarował pomoc we wsparciu rolników mieszkających wokół tego obszaru, poprzez przekazanie, w partnerstwie z Parkiem, zabezpieczeń zwierząt hodowlanych.
Polub nas na Facebooku!