Leśna Huta i Huta Szkła Kryształowego „Julia”, czyli skąd się wzięła nazwa Szklarska Poręba?

Skąd własciwe wzięła się nazwa Szklarska Poręba? Komu zadać to pytanie, jeśli nie prawdziwemu hutnikowi? Henryk Łubkowski prawie 20 lat przepracował w hucie szkła Julia, a od kilkunastu prowadzi przydomową pracownię, w której już na własnych zasadach realizuje swoje szklane marzenia. „Na powstawanie pierwszych hut szklanych w regionie Szklarskiej Poręby wpłynęły dwie rzeczy – dobrej jakości kwarc i drewno – buczyna, która idealnie sprawdzała się w opalaniu hutniczego pieca”, opowiada pan Henryk.

Leśna Huta w Szklarskiej Porębie

Dziś po starych hutach pozostały tu już tylko ruiny i przysypane ziemią szklane odpryski. Procesowi wyrabiania ozdób szklanych wciąż można przyjrzeć się w otwartej dla zwiedzających Leśnej Hucie pana Henryka. „Masa kwarcowa w piecu utrzymywana jest w temperaturze 1200⁰C, samo nabranie jej na stalową piszczel wymaga wprawy”, tłumaczy zafascynowanym dzieciakom. Drugi etap to formowanie masy za pomocą specjalnych szczypców – i ja z podziwem patrzę, jak doświadczeni hutnicy z kolorowej szklanej masy sprawnie wyczarowują kwiaty i anioły.

Huta Szkła Kryształowego „Julia” w Piechowicach

Ręczny proces produkcji szklanych arcydzieł można również prześledzić w zabytkowej hucie "Julia" w Piechowicach. Program zwiedzania „Sekrety szkła” to wyjątkowa lekcja fizyki i optyki, która wciągnie nie tylko najmłodszych. Poznamy historię produkcji szkła w rejonie Szklarskiej Poręby i sposób działania pieca hutniczego. Usłyszymy tez sporo ciekawostek związych z kryształami. Chętni mogą też zapisać sie na godzinne warsztaty praktyczne. Kilkuletnie dzieci przeistoczą się w małych hutników, a nieco starsi spróbują sił w grawerowaniu czy malowaniu na szkle. Na miejscu znajduje się tez kawiarenka i sklep, gdzie nabędziemy na wyroby, które wpaną anm w oko. 

Warsztaty w Hucie Szkła Kryształowego "Julia", fot. materiały prasowe

Muzeum Mineralogiczne: pamiątki po gorączce złota

Narty zjazdowe i biegowe zimą i górskie wędrówki latem to nie jedyne atrakcje Szklarskiej Poręby. Warto też odwiedzić drewnianą willę Muzeum Mineralogicznego przy drodze na Szrenicę. Na gablotach piętrzą się minerały znalezione w okolicznych górach i hutniczych hałdach przez Grzegorza Sokołowskiego, właściciela zbiorów. Zastajemy go przy pracy nad naszyjnikiem – przy muzeum znajduje się sklepik z własnoręcznie wyrabianą biżuterią. 

Fundamentem muzealnej kolekcji są kamienie – rubiny, wielowarstwowe plastry agatów, słupy fioletowego ametystu, okazałe bryły pirytu – złota głupców i nieznane mi kamienie w jaskrawych kolorach. „Pewnego razu, a miałem wtedy 14 lat, w trakcie kąpieli w rzece znalazłem piękny czerwonawy kamień. Z miejsca pobiegłem do biblioteki i rozpocząłem poszukiwania, co to też może być. Okazało się, że to heliotrop”, początki swojej już 40-letniej pasji wspomina pan Grzegorz. Najciekawsze znalezisko? „Zdarzyło się, że wydobyłem 1,5 t agatu”, wspomina, „ale największą przygodą było poszukiwanie złota. Wraz z kolegą znaleźliśmy w pewnym potoku 8 gram tego kruszcu. To odkrycie tak zaostrzyło nasz apetyt, że kolejne dwa dni prawie bez snu i jedzenia spędziliśmy szaleńczo, i niestety na próżno, przepłukując kolejne tony piasku. Dopiero z czasem dotarło do mnie, że ogarnęła nas wówczas prawdziwa gorączka złota! Nazwy tego strumienia jednak pani nie zdradzę...”, śmieje się pan Grzegorz.