Lublin: zabytki i atrakcje Lublina, co warto zobaczyć

Mówi się, że Lublin to miasto skrojone na ludzką miarę. Do największych atrakcji można dojść pieszo, a każdy chodzi tutaj jakby trochę wolniej. Włóczymy się po Starym Mieście od zamku, przez Bramę Grodzką i rynek z trybunałem, aż do Bramy Krakowskiej – symbolu Lublina.

Brama Grodzka wybudowana w 1342 roku zwana była także Bramą Żydowską, ponieważ była przejściem z dzielnicy żydowskiej do chrześcijańskiego Starego Miasta. Obecnie mieści się tutaj siedziba instytucji kultury „Brama Grodzka – Teatr NN”.

− Stare Miasto jeszcze kilkanaście lat temu to był slums, na rynku nie było ani jednej knajpy − wspomina Grzegorz Reske, kurator Konfrontacji Teatralnych. Teraz każda kamienica na rynku, świeża, zgrabna i odnowiona, mieści w sobie kawiarnię czy restaurację. Zagłębiem pubów jest natomiast ulica Grodzka z najstarszym pubem U Szewca. W ciepły wieczór w knajpianych ogródkach przesiadują tłumy.

Cud spod tynku – największa atrakcja Lublina

Lubelski zamek wygląda już wręcz podejrzanie nowo. Pierwsza budowla na wzgórzu powstała w XIV wieku za panowania Kazimierza Wielkiego, poza kaplicą Świętej Trójcy zamek nie przetrwał jednak XVII-wiecznych wojen. W wieku XVIII postanowiono odbudować go w stylu neogotyckim i wtedy rozpoczyna się mroczna historia tego miejsca.

Przez 128 lat mieściło się tu więzienie, najpierw carskie, później kryminalne, w czasie II wojny światowej hitlerowskie, po wojnie Urzędu Bezpieczeństwa Państwa. Dzisiaj znajduje się tu Muzeum Lubelskie, ale to, co najciekawsze, mieści się w jedynej zachowanej części pierwotnego zamku − kaplicy Świętej Trójcy z freskami rusko-bizantyjskimi z 1418 roku − cudem odkrytym pod grubą warstwą tynku.

Zabytki i atrakcje Lublina: co jeszcze warto zobaczyć

Lubelskie Podziemia

to niespełna 300-metrowa trasa pod Rynkiem i kamienicami Starego Miasta w Lublinie. Powstała z połączenia XVI i XVII-wiecznych piwnic. Zwiedzanie zaczyna się w dawnym ratuszu, a kończy przy placu Po Farze. Na całej trasie ustawione są makiety miasta, przedstawające dzieje Lublina.

Największą atrakcją trasy jest wzbogacona światłem i dźwiękiem ruchoma makieta Wielkiego Pożaru Lublina. Dodatkowo w poniedziałki, dla wszystkich turystów odbywają się inscenizacje „Lubelskie opowieści wędrownego dziada”. Przed przyjazdem należy dokonać rezerwacji. Warto zabrać coś cieplejszego do ubrania, bo nawet, kiedy na zewnątrz pogoda dopisuje, w tunelach temperatura nie przekracza 12 stopni.

Dom słów

Pod tą tajemniczą nazwą kryje się muzeum drukarstwa. Powstało na miejscu drukarni „Popularnej” działającej w latach 1932-1946. Dziś możemy zapoznać się tu z historią oraz osiągnięciami druku lubelskiego. Dom słów zajmuje się również promowaniem czytelnictwa.

Wieża Trynitarska

Najwyższy punkt miasta. W neogotyckiej dzwonnicy mieści się Muzeum Archidiecezjalne, które jest jednym z ciekawszych muzeów w Lublinie. Można zobaczyć tu różne przedmioty użytku religijnego, ikony, rzeźby, a nawet sarkofagi. Ekspozycja rozmieszczona jest w drodze na szczyt, gdzie znajduje się taras widokowy. Z wysokości 40 metrów możemy podziwiać piękną panoramę miasta.

Dom Żołnierza

Wybudowany w latach 1924–1927 powstał z materiału pozyskanego z rozbiórki prawosławnego soboru na placu Litewskim. Zburzenie nienawidzonego przez lublinian symbolu ucisku i niewoli carskiej oraz wzniesienie z jego gruzów nowego gmachu miało symbolizować odrodzenie Polski. Modernistyczny budynek został uroczyście otwarty w 1933 roku. W gmachu mieściło się kino i kasyno. Obecnie jest siedzibą m.in. prokuratury garnizonowej, klubu wojskowego i biblioteki. Prowadzone są tu także zajęcia muzyczne i sportowe.

Plac Po Farze

Jedno z najstarszych miejsc w Lublinie. Utworzony po zburzeniu kościoła pw. Św. Michała Archanioła, który był pierwszą lubelską parafią. Zachowały się jedynie fundamenty odsłonięte i podwyższone w latach 2001-2002. Obecnie jest to miejsce koncertów oraz spotkań mieszkańców.

Muzeum Wsi Lubelskiej

Muzeum Wsi Lubelskiej to skansen, który gromadzi zabytki architektury drewnianej. Możemy zobaczyć, jak żyli mieszkańcy Lubelszczyzny wywodzący się z różnych grup społecznych. Ekspozycja podzielona została na sektory odzwierciedlające zróżnicowanie krajobrazowe i etnograficzne Lubelszczyzny: Wyżyna Lubelska, Roztocze, Powiśle, Podlasie, Nadbuże oraz sektory dworski i miasteczkowy.

Muzeum działa już od 30 lat, ale wciąż nie przestaje się rozwijać.