Przepisy celne w USA, na Karaibach, w Norwegii... Sprawdź, czego nie wolno wwozić i za jakie produkty zapłacić cło

Przepisy celne w wybranych krajach - Jakich produktów nie wwozić?

I tak, przyjeżdżając do komunistycznej KOREI PÓŁNOCNEJ (KRLD), trzeba oddać do depozytu telefon komórkowy i urządzenia posiadające GPS (będą czekały na odbiór przy wyjeździe). Problemy możemy mieć też z teleobiektywami i z produktami zawierającymi korzeń żeńszenia. Do IZRAELA z kolei nie można wwieźć stylizowanych monet oraz matryc do ich produkcji, a także automatów do gier hazardowych. W RPA nie wolno posiadać nieoszlifowanych diamentów.

Do wielu konserwatywnych KRAJÓW MUZUŁMAŃSKICH (np. Libia, Arabia Saudyjska) nie wolno wwozić wieprzowiny, materiałów pornograficznych (na wszelki wypadek lepiej zostawić w domu również zwykłe gazety), ale także dewocjonaliów innych niż islamskie (problemy mogą być na przykład z Pismem Świętym czy różańcem). Zastrzeżenia mogą budzić kasety wideo, płyty DVD lub CD i inne nośniki danych, które bywają na granicy sprawdzane, ewentualnie zatrzymywane do depozytu. W przypadku ARABII SAUDYJSKIEJ, poza konfiskatą trefnych towarów, złapany podlega jeszcze karze grzywny i zostaje wpisany na czarną listę, która uniemożliwia powtórne uzyskanie wizy (dotyczy to nawet z pozoru nietykalnych dyplomatów).

Oryginalne przepisy ma SINGAPUR, do którego nie wolno wwozić... gumy do żucia (chyba że w celach leczniczych, co trzeba udowodnić), a także tytoniu do żucia, zapalniczek w kształcie pistoletów i sztucznych ogni. Generalnie, przy kontrolach celnych lepiej nie zwracać na siebie uwagi rozmiarem bagażu.

ROSJA stosuje nawet ograniczenia wagowe i kosztowe wwożonych pakunków. Po przekroczeniu 35 kg celnicy mogą zażądać równowartości 4 euro za każdy dodatkowy kilogram.

Za jakie produkty trzeba zapłacić cło? Polskie przepisy celne

Warto też orientować się, jak wygląda sprawa płacenia cła za przywożone rzeczy. Zazwyczaj cło kojarzy nam się z elektroniką, a tymczasem celników może zainteresować łączna wartość wszystkiego, co za granicą kupiliśmy (poza elektroniką - pamiątek, prezentów, odzieży, zabawek...). W przypadku POLSKI limitem jest równowartość 300 euro dla podróżnych przyjeżdżających lądem i 430 euro dla tych, którzy korzystają ze statków, jachtów lub samolotów. Co to oznacza w praktyce? Cło powinniśmy zapłacić nie tylko za kupionego za granicą bajeranckiego laptopa (w podanych pułapach cenowych się nie zmieści), ale także za walizę markowych ciuchów i drogą biżuterię. A przy okazji w kwestii pieniędzy: warto wiedzieć, że większość krajów ogranicza wywóz gotówki. W przypadku Polski i całej strefy Schengen (pamiętajmy, że strefa Schengen to także nienależące do Unii: Szwajcaria, Norwegia i Islandia) sumy powyżej równowartości 10 tysięcy euro muszą być zgłaszane służbom celnym. Jeśli o tym zapomnimy, możemy zapłacić karę kilkuset lub nawet kilku tysięcy złotych.

Zakaz wwożenia żywności i roślin

Bardzo wiele krajów wprowadziło zakaz wwożenia roślin (także sadzonek), nasion, owoców i wszelakiej żywności oraz produktów pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego. Dotyczy to głównie WYSP (niezwykle restrykcyjne przepisy mają na przykład Australia, Nowa Zelandia i Kuba), ale nie tylko, bo STANY, KANADA czy CHILE też są bardzo na tym punkcie wyczulone. W Australii miałam kiedyś ogromne problemy po znalezieniu w moim podręcznym plecaku pomarańczy, o której po prostu zapomniałam, a w druczku deklaracji sanitarnej wpisałam, że żadnych owoców nie posiadam. Po długich wyjaśnieniach łaskawie darowano mi grzywnę, ostrzegając jednak, że od tej pory jestem notowana w kartotekach jako osoba, która złamała prawo. Innym razem, już w Nowej Zelandii, straciłam na lotnisku dwie godziny tylko dlatego, że w paszporcie miałam stempel potwierdzający nieco wcześniejszy pobyt w Afryce. Finał był taki, że musiałam odkażać buty i rozkładać do dezynfekcji namiot, aby przypadkiem nie przywlec afrykańskich roślin, nasion czy insektów.

Jeśli natomiast chodzi o żywność wwożoną do NOWEJ ZELANDII, można zabrać ze sobą jedynie produkty zapakowane fabrycznie, mające po angielsku opisany skład i zawierające na opakowaniu informacje o producencie. Jednak nawet takie produkty muszą być wpisane do deklaracji - jeśli tego nie zrobimy, możemy zostać ukarani mandatem stanowiącym równowartość nie mniej niż 450 zł. Czasem na indeksie znajdują się jakieś konkretne towary. W NORWEGII są to na przykład ziemniaki, natomiast w SZWAJCARII - przetwory mięsne (można wwieźć ich do 500 g na osobę, a jeśli będziemy mieli więcej, za każdy kilogram grozi nam opłata 20 CHF, czyli około 64 zł).