Rafting - wodne rodeo [Jak zacząć i gdzie spływać]

Czym jest rafting?

White water rafting – polskie tłumaczenie to „górski spływ pontonowy”. Jednak, jak to często bywa, polski odpowiednik nie oddaje ducha tego sportu. Z drugiej strony, gdybyśmy chcieli użyć najbardziej adekwatnego określenia, powstałaby nazwa typu „walka o życie z niszczącą potęgą rwącej, spienionej wody”. Najczęściej używa się więc angielskiego terminu „rafting”; w najprostszych słowach to spływ rwącą rzeką lub górskim potokiem.

Tak jak w przypadku innych sportów, gdzie dochodzi do bliskiego obcowania z naturą, rafting można uprawiać turystycznie, po krótkim acz niezbędnym szkoleniu, lub wyczynowo, rzucając wyzwanie najbardziej rwącym górskim potokom i wodospadom. Obie odmiany polegają z grubsza na tym samym: wsiadamy do pontonu lub kajaka, po czym płyniemy z prądem, próbując nawigować pośród skał, omijamy wiry i inne przeszkody, a wszystko po to, by dostać kopa adrenaliny i poczuć, że się żyje. Różnica pomiędzy amatorem a wyczynowcem polega tylko (lub aż) na tym, z jaką rzeką jest on sobie w stanie poradzić.

Międzynarodowa skala ma 6 stopni trudności – tylko pierwszy jest na tyle łatwy, że może być dostępny dla początkujących bez doświadczenia, jednak i tutaj wymagana jest doświadczona osoba na pokładzie. Kolejne stopnie oznaczają szybszy nurt, większe fale, liczne przeszkody, duże spadki, odwoje (poprzeczne wiry za przeszkodami takimi jak np. kamienie) czy bystrza. Poziom szósty po angielsku określany jest słowem „suicidal”, czyli „samobójczy”, prawie niemożliwy do pokonania przez człowieka, choćby był w szczytowej formie i miał ogromne doświadczenie.

Ponton pontonowi nierówny

Na czym uprawia się rafting? Nie będzie to ponton typu „Explorer”, używany głównie przez dzieci do lat dwunastu lub ich ojców, w których po kilku piwach budzi się duch odkrywcy. Ponton do raftingu jest specjalnie do tego przeznaczony, czyli zrobiony z materiałów na tyle wytrzymałych, aby bez szwanku wyszedł z kolizji z ostrymi skałami, kamieniami czy innymi przeszkodami, na jakie zdarza mu się wpaść. W poprzek pontonu zamontowane są dodatkowe tuby, które zapobiegają zmiażdżeniu i złożeniu go pod wpływem naporu wody. Na burtach znajdują się metalowe obręcze, do których przywiązuje się liny zabezpieczające – to dzięki nim można z powrotem wdrapać się „na pokład” po wywrotce lub wypadnięciu.

Kajak przeznaczony do kajakarstwa górskiego też różni się bardzo od tego, do którego przywykliśmy pływając po Mazurach. Oprócz tego, że musi być niezwykle wytrzymały i lekki, jest także zdecydowanie krótszy i dzięki temu bardzo zwrotny. Rozróżnia się kilka typów, do różnych stylów pływania, takich jak slalom, freestyle (zwany też rodeo) czy spływ. Dodatkowo, aby nie wypaść z kajaka (powrót może być już niemożliwy), osoba zabezpiecza się specjalnym fartuchem, który zapobiega również dostaniu się wody do kadłuba.

Konieczny ekwipunek adepta raftingu obejmuje również: piankę lub suchy skafander (ze względu na spore prawdopodobieństwo całkowitego przemoknięcia założenie dżinsów i koszuli nie jest najlepszym pomysłem), kask oraz kamizelkę ratunkową. Całość chroni przed wychłodzeniem, utonięciem i obrażeniami.

Rwąca integracja

Ostatnimi czasy rafting coraz częściej wykorzystywany jest w imprezach integracyjnych i tak zwanym team-buldingu. Załoga pontonu liczy razem z kapitanem od 6 do 12 osób. Przy pokonywaniu trudnej rzeki o stopniu zaawansowania WW (WW to skrót od „white water”, z angielskiego – spieniona woda) III lub wyższym, kluczowe jest zgranie zespołu i ścisłe wykonywanie poleceń głównodowodzącego. Gdy dochodzi do tego stres, emocje i wspólna walka z wodą, więzi między ludźmi szybko się zacieśniają. Wiadomo, że nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg.

Najlepsze rzeki świata

Polska, mimo swoich niezliczonych walorów, nie jest niestety wymarzonym miejscem do uprawiania raftingu. Na świecie istnieje wiele miejsc-legend o wysokich stopniach trudności i zapierających dech widokach.

DO NAJLEPSZYCH ZALICZANE SĄ RZEKI:

Rio Upano, Ekwador – płynie pośród lasu równikowego i pomiędzy osadami miejscowych plemion.

Futaleufu, Chile – wypływa z gór Patagonii i, zasilana lodowcowymi jeziorami, płynie doliną pośród wysokich gór.

Cotuh, Turcja – jedna z rzek o szybkim nurcie; płynie w pięknej scenerii gór Kackar. Poza dziką zwierzyną można zobaczyć zamki z czasów Imperium Bizantyjskiego.

Sun Kosi, Nepal – bardzo niebezpieczna rzeka przy granicy z Tybetem, w otoczeniu najwyższych gór na Ziemi.

Johnstone, Australia – rzeka na tropikalnej północy kontynentu, płynie przez wulkaniczne wąwozy, nocą fluorescencyjne mchy świecą nierealnym światłem.

Zambezi, Zambia – w samym sercu Czarnego Lądu, poniżej majestatycznych i potężnych Wodospadów Wiktorii.